குழந்தைகள் மீதான வன்முறை பற்றிய லக்கிலுக் அவர்களின் பதிவும் எனது குழப்பங்களும்

லக்கி லுக் ஐயாவின் வலைப் பூவில் மேற்கண்ட படத்தினை பார்க்க நேர்ந்தது. குழந்தைகளின் மீதான வன்முறை பற்றிய படம் என்பதால் அவரை கேட்காமலேயே அந்தப் படத்தினை உபயோகப் படுத்தி உள்ளேன். பொறுத்துக் கொள்வாராக.


இந்தப் படத்தில் இருப்பதில் பெரும்பாலான நிகழ்வுகள் குழந்தைகளின் மீதான வன்முறைதான். இதில் எள்ளளவும் சந்தேகம் இருக்கமுடியாது. ஆனால் சில் விஷ்யங்களில் எனது கருத்து கொஞ்சம் மாறுபடுகிறது. அதைப் பதிவு செய்யவே இந்தப் பதிவு.

1.குழந்தைகளை வேலைக்காரர்களாகப் பயன்ப்டுத்துவது... அது சொந்தக் குழந்தையாக இருந்தால் கூட.....

கண்டிப்பாக குழந்தைகளை வேலைக்காரர்களாகப் பயன்படுத்துவது கொடுமைதான். ஆனால் சொந்த வீட்டில் குழந்தைகளை அவ்வப்போது சின்ன சின்ன வேலைகளைச் செய்யச் சொலவது என்பது வன்முறையில் வருமா....
சட்டத்தின் முன் குழந்தைகளை கொடுமைப் படுத்தவில்லை. என்பதை நிரூபிப்பது எப்படி?

அல்லது குழந்தைகளை ரிமோட் எடுத்துத் தருமாறு சொல்வது எல்லாம் வன்முறை என்ற வட்டத்துக்குள் கொண்டுவந்து விடுவார்களா,,,,

2.அழுக்கான கிழிந்த உடைகளை குழந்தைகள் அணிந்திருக்கும் நிலைகூட குழந்தைகளுக்கெதிரான வன்முறையில் அடங்குகிறதாம்.

அதற்கு என்ன தீர்வு? சட்டப் படி யாருக்கு தண்டனை கொடுப்பது? நல்ல உடைகள் கொடுக்கும் வசதியும், நல்ல உணவும் கொடுக்கக் கூடிய சூழ்நிலையும் இல்லாத பெற்றோரை என்ன செய்வது?

3.குழந்தைகளுக்கு மருத்துவ வசதியும், கல்வி வசதியும் செய்து கொடுக்காத நிலை குழந்தை மீதான வன்முறையாக அமைகிறது.

தமிழகத்தைப் பொறுத்த வரை இந்த இரண்டும் இலவசமாக கிடைத்தாலும் இரண்டு மூன்று கிலோமீட்டர் சென்று அதைப் பெறுவது என்பதனைக் கூட கடினமான வேலையாகக் கருதும் நிலையுல் உள்ள அப்பாவி பெற்றோரை நாம் என்ன செய்ய முடியும்.? மந்தரித்தல் மட்டுமே குணப் படுத்தும், மருந்தும் மாத்திரைகளும் துணை வழிகள்தான் என நினைக்கும் பெற்றோர் இன்னும் நிறைய இருக்கிறார்கள்.

4. கண்காணிப்பிலாத சூழலில் குழந்தையை விடுதல்.

இன்றைய வாழ்க்கை முறையில் பெற்றோர் இருவரும் பணிக்குச் செல்லும் சூழலில் தாத்தா பாட்டி இல்லாத நிலையில் வேலைக்காரர்களில் மேற்பார்வையில் குழந்தைகள் இருப்பதும் கண்காணிப்பில்லாத சூழலே என்பது என் கருத்து. ஆனால் பெரும்பாலான நகரக் குழந்தைகள் இந்த நிலையில் தான் இருக்கின்றன.

................................................................................................................

பள்ளியில் தண்டனைகள்:-

பள்ளியில் குறும்புகள் செய்யும் குழந்தைகளைச் சரி செய்வது என்பது மிகப் பெரிய செயலாகவே இருக்கிறது.

மன ரீதியான தண்டனையோ உடல் ரீதியான தண்டனையே கொடுக்கப் படுகின்றன.

தண்டனைகள் இல்லாவிட்டால் எப்படி சரி செய்வது?

நீ செய்வது தவறு என்று சொன்னால் குழந்தையின் மனம் வருத்தப் படும் என்றால அது வன்முறையில் வருமா?

மனரீதியான தண்டனையைவிட உடல்ரீதியான தண்டனைக் கொடுத்தல் பரவாயில்லை என்றால் கொண்டை பிரம்பு கொண்டு அடித்தல் குழந்தையை திருத்தி விடுமா?

ஏதோ ஒரு பள்ளியில் குழந்தை தவறு செய்தபோது ஆசிரியை தன்னைத்தானே அடித்துக் கொண்டதாகவும் அதனால் மணவன் மனம் திருந்தி தவறை ஒத்துக் கொண்டதாகவும் செய்திகள் வந்தன. இது அந்த குழந்தையின் மனத்தை க் காயப் படுத்துவது ஆகாதா? இதைப் பின் பற்றி குழந்தைகள் பெற்றோரை மிரட்டச் செய்ய மாட்டார்களா...?


ஒரு கேள்விக்கான பதிலை நூறுமுறை எழுதுமாறு பணிக்க படுவதால் குழந்தைகளின் தூக்கம் கெடாதா? அது வன்முறை என்று சொல்லப் படுமா? அப்படி என்றால் இரவு முழுவதும் குழந்தைகளை கண்விழித்துப் படிக்கும் நிர்பந்தத்தை ஏற்படுத்துதல் வன்முறைதானா? அந்த வன்முறை தவிர்க்கப் பட்டால் குழந்தைகள் எப்படி பெரிய அதிகாரிகளாகவும் தொழிலதிபர்களாகவும் வரமுடியும்? அப்படி என்றால் அவர்களை தூங்கச் சொல்லி அவர்களது எதிர்கால வலர்ச்சியை சுருக்குவது கூட வன்முறைதானா?

........................................................................................................................................

பிரம்பால் குழந்தைகளை அடிப்பதை எம்ஜியார் படத்தில் கத்திவீசுவது போல் மிகத்திறமையாகச் செய்யும் ஆசிரியர்களை ஊக்குவிப்பது யார்?

மைதானத்தை சுற்றி வருவதால் உடல் வலிமையடையும் என்றால் குழந்தையின் தாங்கும் சக்தி கூட தெரியாத நிலையில் ஆசிரியர் இருந்தால் அதற்கு யார் பொறுப்பு?
..........................................................................................................................................


இது எல்லாவற்றையும் விட பெரிய வன்முறை ஒன்று பெரும்பாலான குழந்தைகள் மீது நடந்து வருகிறது. பெற்றோர் பள்ளியில், பெற்றோர் விரும்பும் பாடங்களில் பெற்றோர் விரும்பும் விளையாட்டுகளில் குழந்தைகளை கட்டாயப் படுத்துவது.., இதற்கு ஒரு விடிவு காலம் எப்போது வருமோ தெரியவில்லை?

அப்படி வரும் காலகட்டத்தில் மாணவர்களுக்கு இந்தப்பாடம் எடுத்தால் இந்த வளர்ச்சி கிடைக்கும் என்ற முதிர்ச்சி கண்டிப்பாக இருக்குமா ? அதுவும் தெரியவில்லை.

ஆனால் இன்றைய சூழலில் பெற்றோருக்கே அது தெரியாமா என்றும் தெரியவில்லை...

..........................................................................................................................

இது குழந்தைகளின் மீதான வன்முறைதானா? என்பது எனக்குத்தெரியவில்லை. யாருக்காவது தெரிந்தால் கூறுங்களேன்.

பல வீடுகளில் சிறு குழந்தைகளுக்கு உணவு ஊட்டுகிறேன் பேர்வழி என்று குழந்தையை வைத்துக் கொண்டு ஒருமணிநேரம், இரண்டு மணிநேரம் உணவு ஊட்டுகிறார்கள். இது நகர்புறத்தில் ஓரளவு வளர்ந்து கொண்டிருக்கும் கிராமங்களில் குடும்பத்தலைவியாக இருக்கும் தாய்மார்களிடம் சாதாரணமாக காணப் படுகிறது. ஒவ்வொருவேளையும் ஒருமணிநேரத்திற்கு மேல் உணவு ஊட்டுவது வன்முறையா இல்லையா?

சிலநேரங்களில் அவர்களுக்கு பிடித்த ருசியில் சமைத்துவிட்டு சாப்பிடுமாறு குழந்தைகளை கட்டாயப் படுத்துகிறார்கள். சில நேரங்களில் கணவன்மார்களையும் கட்டாயப் படுத்துகிறார்கள். இது வன்முறையா? இல்லையா?

...........................................................................................................................

குழந்தைகளின் மீதான வன்முறை பற்றி பேசும் போது பெற்றோரையும் ஆசிரியர்களையும் தனித்தட்டில் வைத்துப் பார்க்க வேண்டும். அவர்களையும் ஒட்டு மொத்த வன்முறையாளர்களுடன் சேர்ப்ப்து அதைப் பற்றிய பேச்சுகளை நீர்த்துப் போகவே செய்யும்.

பெற்றோர்களுக்கு ஏற்கனவே பல பயிற்சி வகுப்புகள் கிராமப் புறங்களில் ஆரம்ப சுகாதார நிலையங்களில் (அரசுமருத்துவ மனைகள்) தரப் படுகின்றன. ஆசிரியர்களுக்கும் கூட மாணவர்களின் மனவியல் தொடர்பான பாடங்கள் இருக்கும் என்றே நினைக்கிறேன். அவைகளை இன்னும் தரம் உயர்த்தி உணர்ந்து படிக்கச் சொன்னால் அந்தப் பிரச்சனைகளையும் சரி செய்து விடலாம்.

ஒட்டு மொத்த குழந்தைகள் மீதான வன்முறை என்று பேசுவது பல மோசமான கொடுமைகளையும் வீட்டுப் பாடம் எழுத கட்டாயம் படுத்துவதையும் ஓரே தட்டில் வைத்து பார்க்க வழிவகுத்துவிடும்